رئیس جمهور منسوب ایران و سه خدمت عمده اخیرش به دولت آمریکا

مدتهاست که میخوام راجع به خدمات رئیس جمهور منتسب ایران چیزی بنویسم ولی هربار میدیدم که بقیه جلو زدن و زودتر نوشتند و یا گفتند. بازم علی موند و حوضش. دست از پا درازتر به این وبلاگی که به همه جاش تار عنکبوت آویزونه برمیگشتم و بهش زل میزدم. گوئی که صفحه کامپیوتر هم بر و بر نگاه من میکرد و چیزی میپرسید. شاید هم به خودم تلقین کرده بودم که چیزی میپرسه. سئوالهایی میکرد شبیه اینکه تو اینجا  چی میخوای؟  اصلا بگو ببینم تو حالت سرجاش هست؟ منم هر بار سرم را پائین مینداختم و برمیگشتم.

ولی ایندفعه دیگه این تو بمیری از اون تو بمیریها نیست. حالا  دیگه چه دلتون بخواد و چه نخواد چه دیر شده باشه و یا زود شده باشه مینویسم. راجع به چی؟ خب راجع به یک چیزی مینویسم دیگه. ماشالا  کرامتهای رئیس جمهمور منتسب ما که یکی و دو تا نیست. راجع به یکیش مینویسم مثلا راجع به سخنرانی اخیرش در مجمع سازمان ملل متحد و سه هدف عمده ش.

قبل از همه برای اینکه خدای نکرده سوتفاهمی پیدا نشه. بگم که جریان یازدهم سپتامبر از دید من هم بو میده و یک ذره و دو ذره هم بو نمیده بلکه بدجوری بو میده. چیزی هم که باعث شد یکدفعه بوش بیشتر بلند شه ربط دادنش به رژیمهای عراق و افغانستان و حمله به ایندوتا کشور بود. انگار که ایندو کشور با این ساختاراشون قبلش وجود نداشتند و مورد حمایت هم نبودن. یکدفعه عمو سام بفکر نجات جهان افتاد. از اون ببعد هم نه جهان نجات پیدا کرد و نه عمو سام بفکر افتاد.

ولی این رئیس جمهور منتسب ما درست پس از اینکه این اواخر موج انتقادات و سوظنها در باره چگونه اتفاق افتادن و دنبال ریشه های اصلی جریان رفتن ماجراهای یازده سپتامبر در دنیای غرب هم بلند شده بود و زمزمه های شک داشتن به این سناریو هر روز بلندتر میشد  دیگه  فیلمها داشتن تهیه میشدن و مقایسه ها صورت میگرفتن و مخصوصا بعد از نتایجی که از انجام حمله آمریکا به عراق و افغانستان بدست آمده بود (یعنی هیچی) و چیزهایی که هر روز برملا میشد که این خرابی هم اینجا به بار آمده و اون ویرانی هم اونجا و خلاصه دیگه بزرگان هم داشتند یواش یواش از لاک خودشون بیرون می امدند و علنا از کل ماجرا انتقاد میکردند. ابروی  امریکا دیگه از کار خودش داشت میشد مثل سکه یک پول.  در این میون بعضی از کشورها هم مثل المان و هند و برزیل  هم دم از این میزدن که اگر حمایت بین المللی بیشتر میخواین لطفا مجمع پنج کشور دارا حق وتو را به مثلا شیش تا چرا شیش تا پس چند تا هفت تا چرا هفت تا پس چند تا ده تا و غیره تبدیل کنید. خلاصه داشتن یا میخواستن از اب گل الود ماهی بگیرن.    تا اینکه  تا اینکه.................

تا اینکه رئیس جمهور منتسب ما در جلسه علنی سازمان ملل متحد پرید وسط و  دقیقا در همین شیپور دمید. ظاهرا کار بدی نکرده ولی مسئله درست همینجاس. از قدیم گفتند اگر میخوای به یک چیزی خوب حمله کنی ازش بد دفاع کن و برعکس.

این رئیس جمهور منتسب ما هم خودتون میدونید دیگه  ببخشیدا  گلاب به روتون چه در صحنه های بین المللی و چه در صحنه های داخلی شدیدا از اون کارهایی کرده که بچه شیرخور توی پوشک میکنه. طرف اصلا خوشنام نیست.

البته یک اشتباه دیگه هم کرد. قبل از جلسه علنی بین نماینده ها ساندیس پخش نکرد. شاید بخاطر اینبود که ساندیسهای بین المللی یک کم قیمتشون از ساندیسی که به مردم ایران میدن گرونتره. همچین بفهمی نفهمی سه چهار میلیارد. کفگیر دولت مهر هم که از اول مهر امسال حسابی به ته دیگ خورد.

خب ربط این خصوصیات بارز رئیس جمهور منتسب با خدمت به رژیم امریکا چی هست؟ هیچی نیست بجز اینکه دیگه هیچ کس برای حفظ ابروش و برای  اینکه همردیف  و همطراز رئیس جمهور منتسب ما قرار نگیره و بزور پوشک پاش نکنن، دم از اینکه  اقا ماجرای یازده سپتامبر چی بود و یا تعداد کشورهای صاحب حق وتو  را بالا ببرید و اینجور چیزها نمیزنه.  این اگه جزو  خدمات رئیس جمهور منتسب نباشه پس چی هست؟

خدمت سومش چی بود؟ خدمت سومش اینبود که این اقای رئیس جمهمور منتسب با این ادا و اطواراش موقعیت و وضعیت ایران بعد از دوران رئیس جمهور منتسب را (البته اگه قبول کنیم که کشوری به نام ایران و ملتی بنام ایرانی وجود خارجی دیگه داشته باشه بعد از شاه کارهای رئیس جمهور منتسب) چنان خط خطی کرده که نفر بعدی اگر هم بخواد با بقیه جهان وارد مذاکره  بشه از مواضع  بسیارمتزلزل و ضعیفی  میتونه حرکت بکنه و عملا حوزه عملیات مانورهای سیاسیش خیلی خیلی کم خواهد بود.  پشت سرش هم ملت با حال و متوقع را داره که هی داد میزنه لنگش کن لنگش کن.