میگم که میخوام بازم یک چیزی بنویسم.
حالا چه چیزش را خودم هم درست نمیدانم ولی میخوام بنویسم.
بشتابید که غفلت موجب پشیمانی است هم حرف مفته. شما ای غافلین عجله نکنید چونکه اهل پشیمون شدن که نیستید که حالا دیگه عجله تون برای چی هست؟
آروم، آروم چه عجله ای هست؟
هر وقت من نوشتم، شما هم سر فرصت اول به کارهای دیگه تون برسید و بعدش هم اگر کار دیگه ای نداشتید و حوصله تون داشت حسابی تا حدی سر میرفت که خدای نکرده بفکر خودکشی مودکشی افتادید، بنشینید و بخونیدش.
قول میدم بعدش چنان اعصابتون سر من بیچاره خرد و خمیر بشه که کارهای مهمی مثل خودکشی و مودکشی و اینطور چیزها یادتون میره، چونکه دلتون میخواد حسابی جواب منو بدید.
پس ببینید، عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد. اینرا به حساب کار نیک پیشاهنگی من بگذارید.
تا بعد.
تا کی؟ نمیدونم. تا بعد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر