جوان که بودم با مادربزرگ
خدابیامرزم ( خدا رفتگان همه را بیامرزه) هر وقت که جلوی تلویزیون مینشستیم و
برنامه رازبقا را که بیشتر مربوط به حیوانات وحشی طبیعت آفریقا بود نگاه میکردیم،
خیلی هیجان زده و ذوق زده میشد و گاهی هم شگفتیش حد و مرز نمیشناخت.
مخصوصا وقتیکه میدید هرگاه شیر نری
به سراغ شیر ماده ای که بچه دار هست ولی شیرنرش مرده، میرفت نخستین کاری که میکرد
توله شیرهای شیر ماده را میکشت تا رقیبی برای بچه هایی که فردا از خودش پدید
میآیند نشوند. وای که دیگه باید میبودی و بحثها و نظراتش را میشنیدی. که تا کجاها
میرفت و چه آسمانها و ریسمانهایی را بهم وصل میکرد. خدابیامرزدش. اگر زنده میبود
الآن یکی میزد تو سرم و میگفت دیدی حالا؟
خب تا اینجای قضیه را داشته باشید
تا برم سراغ یک چیز دیگه. قول میدم که منهم آخرش آسمان و ریسمان را برایتان بهم
وصل کنم. البته اگر طاقت آورده و اس ام اسی به این نوشته برخورد نکنید.
شما میدانید که فتا چیست؟
نمیدانید؟ خب. انشاء الله که میدانید پیتزا چی هست؟ یا ابالفضل، اینرا هم
نمیدونید؟
باید دستتان را پس بگیرم و پا به
پا ببرمتان به کلاس اکابر مواد غذایی. فتا
یک نوع پنیر یونانی است که یونانیها تولید و صادر میکنند یا بهتر بگم میکردند به
کل اروپا.
پیتزا هم که غذایی ایتالیایی است و
از بچه هایتان بپرسید چیست تا برایتان تعریف کنند. سر راه مدرسه به خانه هر یکروز
درمیان یکیش را نوش جان میکنند تا توان رسیدن به خانه وصرف نهار را داشته باشند.
آن روزی هم که پیتزا نمیخورند همبرگر میخورند تا به خانه برسند.
حالا فکر میکنید بزرگترین تولید
کننده پنیر فتای یونانی و پیتزای ایتالیائی کجاست؟ ها؟
نه دیگه. اشتباهتون همینجاست.
بزرگترین تولید کننده این دو قلم جنس آلمان هست. از آلمان حتی به ایتالیا و یونان
پیتزا و پنیر صادر میشه. این یعنی اینکه
تولید کننده ها در این دو کشور بیکار میشوند. چرا؟
برای اینکه آلمان از فقر و نداری
کشورهای اروپای شرقی استفاده کرده وکارگران و نیروی کار ارزان از این کشورها وارد میکنه تا از آنها مثلا در شرکت آمازون و
یا شرکتهای تولید گوشت و کشتزارهای کشاورزی و امثالهم استفاده کنه. بخاطر همینهم
جنسی که تولید میکنه ارزان تمام میشه و میتونه حتی به کشور مبدا هم صادر کنه.
عین همان کاری که اساتید گرامی
قالیباف ایرانی در پاکستان و هند و چین انجام دادند و انحصار فرش ایرانی را از دست
خود ایرانیها بیرون کشیدند. حالا براتون نائین و کاشان با طرح ایرانی ولی به دست
کودکان هندی و پاکستانی بافته میشه با یک سوم قیمت.
بگذریم راه دور نریم و سر مطلبمان
باقی بمونیم ولی شما اجالتا اینرا هم داشته باشید چونکه میخوام که یک گذر دیگه به
یک مطلب دیگه بزنم. ولی شرافتا آسمان و ریسمان هنوز یادم نرفته. نترسید آخرش یکجوری
همه اینها را بهم وصل خواهم کرد.
حدود یکدهه یا شاید بیشتر پیش که
کشورهای اروپایی دور هم گردآمدند صحبت از این شد که خب حالا که ما اتحادیه ای به
این عظمت و شوکت درست کردیم شدیم شیرینی. کشورهای دور و بر این اتحادیه هم همگی
مگسند ادعای دوستی هم آنها با ما دارند و هم ما با آنها. پس به میمنت و مبارک شدیم
و شدند.
این دغل دوستان که میبینی، مگسانند
گرد شیرینی
اینجوری هم که نمیشه. تازه شروع
کردیم به نفس کشیدن و از حالت سینه خیزی بر روی پاهای لرزان راه رفتن که همگی
تصمیم گرفتند بیان اینجا. حالا کاشکی این پناهندگان فرهنگشان، دینشان، ایمانشان و
زبانشان با ما یکی بود. که اینهم نیست. همه اینها هم به درک کیسه شان را بگو. جیبشان
که حسابی خالیست. این یکی دیگه شوخی بردار نیست و غیرقابل اغماض میباشد.
پس بفکر این افتادند که به اصطلاح
کشورهای خط مقدم جبهه را مامور کنند که نگذارند مگسان جنوبی به بالا بیان. مگسان
کشورهای شرق اروپا که میآمدند خب دولت آلمان چندان سختگیری آنچنانی نمیکرد زیرا که
در مجتمع های آلمانی کار ارزان میکردند و کارفرمایان عزیر اینرا به دولت فخیمه
تفهیم کرده بودند. همین هم باعث شده بود که صدای کارفرمایان کشورهای مجاور آلمان
درآید زیرا با این نیروی کار بسیار ارزان که در شرایط بسیار بدی هم زندگی میکردند
نمیتوانستند مقابله کنند.
آقا، دردسرتان ندم. این برنامه زد
به کاسه و کوزه کشورهای جنوبی اتحادیه اروپا. کشورهایی مثل ایتالیا، یونان و
اسپانیا. چونکه این فراریان اقتصادی مینشستند توی یک قایق و یا علی گویان میآمدند
به شمال به سمت اروپا. نیمی از این قایق ها غرق میشدند ولی نیم دیگر که به مقصد
میرسیدند چنان زیاد بودند که سر و صدای ایتالیا وبقیه درآمد. دیدند نخیر این وضع
نمیشه. اگر بخواهند شدید جلوگیری کنند که برخلاف ادعاهایشان میشن دیکتاتور و از
این طور چیزها. اگر نخواهند بکنند که تعادل جمعیتی دستکم در جنوب اروپا بهم میخوره و از طرف دیگه هم کسانی مانند
هلموت کوهل صدراعظم پیشین آلمان مرتب فشار میآورد که برونو ( منظور برلوسکونی هست
) چه کار داری میکنی اون پائین؟ و حتی اگر پناهنده ای از مثلا کشور یونان پایش به
آلمان میرسید میگرفتندش و دوباره به یونان میفرستادند تا یونان به کشور مبدا برشان
گرداند. یعنی دستهای خود را در آب پاکی میشستند و همه چیز را بگردن بقیه
میانداختند. خب، پول هم داشتند تا کسی حرف میزد دهانشان زراندود میکردند. پول لامذهب
را گر بر سر پولاد نهی، نرم شود.
کار بجایی رسید که میان خود قرار
گذاشتند وسیله در اختیار برادر سرهنگ
قذافی نویسنده کتاب سبز قرار میدیم تا آن شهید تروریست مرحوم با تو سری جلوی بالا رفتن اینها را بگیره. البته
آن وسایلی که نامبرده شد وسایل دموکراتیکی نبودند بلکه تجهیزاتی برای سرکوب بودند.
مردکه را هم دعوتش کردند به ایتالیا و
یارو هم خیال کرد که واقعا چیزی هست و پس از گذر ار دریای مدیترانه و ورود به
ایتالیا از شدت خوشحالی دو سه میلیارد دلار نازنین به زلزله زدگان یک شهر
ایتالیایی کمک کرد و ماموریت خود را دریافت نموده و از راه همان دریا به مملکت
خویش بازگشت. نمیدانست که این دریا چه موج خون فشان دارد.
شما که تا اینجا را طاقت آوردید،
یک کم دیگه هم تاب بیارید و من با اجازه تون این مطلب را همینجا بگذارم و برم سر یک
مطلب دیگه.
نه بابا نترسید. ناراحت نباشید. به
جان خودتان آخرش آسمان و ریسمانش میکنیم. اونهم چه جوووری. نگو و نپرس. اون با من.
خیالتون راحت باشه.
آقا دیگه دلم براتون بگه. داریم
میرسیم به جاهای خوب خوبش. زمان داشت آرام آرام میگذشت و هر روزی چیزی نو به ارمغان
داشت. بنظر میرسید که چشمها دارند یواش یواش گشوده میشوند و دلها دارند پاک
میشوند. حکام را میگم.
خلوت دل نیست جای صحبت اضداد
دیو چو بیرون رود فرشته درآید
صحبت حکام ظلمت شب یلداست
نور ز خورشید جوی، بو که برآید
زمستان اجتماعی در شمال آفریقا
گذشت و بهار عربی رسید و همگی شروع کردند به عربی رقصیدن. حالا اینکه این بهار
عربی و مخصوصا نامش یک مقاصد دیگه را دنبال میکردند میگذاریم برای یک گفتار دیگه و
آخر این این نوشته هم به سبک فیلمهای هالیوودی مینویسیم to be continued تا هم شما خوشتون بیاد و
منتظر سریال بعدیش بمونید هم ما اینجا به کار خودمان برسیم. چه کار کنیم؟
آخرعمری هم پیر شدیم و حوصله زیاد نوشتن نداریم هم شما نسل اس ام اسی شدید و حوصله
زیاد خواندن ندارید و هم اینکه نقال شدیم رفت دیگه. تمام داستان را نمیشه یکجا
برایتان گفت. به جهاز هاضمه تون فشارهای عجیب و غریب وارد میشه. بده. خوبی نداره.
پیام میرسه که آقا اردوان برس به
اصل مطلب. یا جام باده یا قصه کوتاه.
به روی چشمم. کوتاهش میکنم شما هم
کمی طاقت داشته باشید دیگه. اینجور که نمیشه که. داریم ناسلامتی برایتان آسمان را
به ریسمان میبافیم و این کار هر کسی هم نیست.
حافظ چه نالی؟ گر وصل خواهی
خون بایدت خورد در گاه و بیگاه
خب بریم سراغ گاه و بیگاه خون جگر
خود خوردنمان. بهتره خون جگر خود را بخوریم تا چیز دیگه.
کجا بودیم؟ آها، رسیده بودم به
بهار عربی. همزمان با بهار عربی یک بهار
غربی هم درست شده بود بنام اوکرائین که این عربی و غربی چندان هم بیربط به هم
نبودند. البته باید افکار شدیدا مالیخولیائی و پارانوئیدی مانند من داشته باشی
که به این گونه ارتباط پی ببری. همینجوری هم نمیشه. خب اینکه ربطشان بهم چیست را میگذاریم برای یک
نوشته دیگه. پس چی شد؟ این مطلب هم شد to be continued. بارک الله. خوشم آمد. دارید یواش یواش یاد میگیرید. نه بابا. میشه
بهتون امیدوار بود. بخدا والله.
خلاصه، آقا در عرض یکی دوسال ورق
به کلی برگشت. یونان ورشکسته شد ولی بیخیال پنیر فتایش از باواریا میرسید. اسپانیا
ورشکسته شد ولی بیخیال جوانانش را در کارخانجات آلمانی بلافاصله به کار گرفتند.
اوکرائین به باد رفت و پس از دوران دموکراتیک درخشان تیموشنکو ( ؟؟؟ !!! ؟؟؟ این
علامتها اینجا چه کار میکنند؟) یکدفعه دیکتاتوری داشت میشد ولی بیخیال هواپیماهای
یورو فایتر آلمانی که از ده تا سه تایش بیشتر بلند نمیشه روی سرش پرواز میکردند تا
از حریم هوائیش دفاع کنند. البته این ارتش ظفرمند آلمان در افغانستان مشهور بود که
از ترس از سنگر بیرون نمیاد.
آها یک چیز دیگه که این میون یادم
رفت بگم و مربوط به پانزده شانزده سال پیش از این اتفاقات هست، این بود که زمانیکه
اتحاد آلمان شرق و غرب انجام میگرفت، حکومت وقت خیلی به شهروندان شرق آلمان میرسید
و دود و دمشان را میدید. آنها هم حال میکردند و در ضمن معتقد بودند که رسیدن به
اینجا، حق مسلم ماست. میخواستید قول ندید. الآن ولی این موضوع کمک و مدد رسانی به
استانهای شرقی کمتر شده و حتی اینجا و
آنجا و در پارلمان آلمان صحبت از این میشه که کمکهای مالی را دیگه نمیشه تنها به
استانهای شرقی کرد بلکه باید دید کدام استان مستحق تر است تا حکومت فدرال به آن
کمک نماید.
از نظر سیاست خارجی هم الآن یک کم
بفهمی نفهمی وضع عوض شده. دیگه ایتالیا و اسپانیا و یونان نه میخواهند و نه
میتوانند که به تنهایی جلوی سیل مهاجرین را بگیرند و سیل همچنان در جریان است. همونطور
که گفتم حکومت آلمان مجبور شده که اینجا و اونجا بیشتر از پیش کمک کنه ولی این از
نظر کشورهای اتحادیه اروپا حتی کافی نیست. از سوی اتحادیه اروپا دارند تحت فشار
میگذارنش که سالانه تا سیصد هزار پناهنده بپذیره. پناهنده هایی که عمدتا از
خاورمیانه و آفریقا میان و خرج دارند. کشورهای اتحادیه اروپا میگویند سالیان دراز
آلمان با سیاست های نابخردانه و
خودخواهانه خود اوضاع اجتماعی و اقتصاد داخلی ما را بهم ریخت ولی ما میبایستی او را در برابر
سیل پناهندگان حفظ میکردیم. حالا دیگه نمیکنیم. مهرمان حلال و جانمان آزاد.
این میون چند تا کشور اروپای شرقی هم که به
اتحادیه اروپا پیوستند و شهروندانش میتونن راحت به آلمان بیان و میان هم. پس
یکدفعه شکمهای گرسنه در آلمان زیاد شدند. همه اینها دست به دست هم دادن تا اهالی
شرق آلمان مانند شیری که با مادربزرگ خدابیامرزم (خدا رفتگان همه را بیامرزد) در
تلویزیون میدیدم، فکر کنند ای وای مبادا روزی ما قطع بشه.
بخاطر همینهم گروهی از اینها
اینروزها تظاهراتی برگزار میکنند بخصوص در شهر درسدن که به تظاهرات PEGIDA مشهورند.
PEGIDA
کوتاه شده Patriotische
Europäer gegen die Islamisierung des Abendlandes که
معنای وطندوستان اروپایی که مخالف اسلامیزه شدن کشورهای غربی هستند را میده. کسی هم که این گروه را درست کرد آشپزی هست بنام لوتز باخمن که شانزده بار گاوصندوق کسانیکه به فاحشه خانه شهر درسدن بدهکار بودند را از خانه هایشان دزدید و به فاحشه خانه داده البته اینکار را برای رضای خدا انجام نمیداد بلکه از طرف این موسسه محترم ماموریت داشت. بخاطر همینهم سه سال و نیم در زندانی در آلمان در کنار دیگر برادران مجرم به صورت مسالمت آمیز زندگی میکرده. این آقای باخمن در سال 2008 با چهل گرم کوکائین دوباره گیر افتاد و به دو سال تعلیقی محکوم شد. بعدش هم این آقا به آفریقای جنوبی رفت و اونجا در ژوهانسبورگ با نام مستعار به تحصیل در رشته طراحی و هنر پرداخت. بنده خدا مانند آدولف هیتلر روح هنرمندانه و لطیفی داره. این هم مختصری از برپاکننده این گروه.
بلافاصله گروههای راست افراطی پیشاپیش اینها راه افتادند و نظرها را بسوی خودشان جلب کردند. آنهم در کشوری که هنوز هم که هنوزه از میراث زمان آدولف هیتلری خود هراسناک و شرمناک است و خود را وامدار جامعه بشری حس میکند. کنارش هم کوتاه برایتان بگم که در تمام مدتی که آلمان شرقی وجود داشت. حکومت و مردم این کشور میگفتند که آلمان غربی وارث حکومت نازیست و ما کمونیستها از همان ابتدا مخالف بودیم.
بلافاصله گروههای راست افراطی پیشاپیش اینها راه افتادند و نظرها را بسوی خودشان جلب کردند. آنهم در کشوری که هنوز هم که هنوزه از میراث زمان آدولف هیتلری خود هراسناک و شرمناک است و خود را وامدار جامعه بشری حس میکند. کنارش هم کوتاه برایتان بگم که در تمام مدتی که آلمان شرقی وجود داشت. حکومت و مردم این کشور میگفتند که آلمان غربی وارث حکومت نازیست و ما کمونیستها از همان ابتدا مخالف بودیم.
بخاطر همینهم این حس شرمندگی و
وامدار بودن به جامعه بشری وعلی الخصوص به جامعه یهودیان در میان شهروندان شرق آلمان کمتر موجود میباشد تا در
غرب آلمان و طبیعیست که تفاهم آنها برای بخشیدن ثروتهای ملی از دیدخودشان به
دیگران بسیار کمتر میباشد تا در شهروندان مدیون آلمان غربی. شرقی ها بیشتر معتقدند
چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.
شاید براتون جالب باشه که بدونید
در آنجایی که اینها این تظاهرات را برپا میکنند و تنها دو درصد از مردم را قشر
خارجی ها تشکیل میدهند و تنها 0,6 درصد مردم آنجا مسلمان هستند. با وجود این قسمت
عمده شعارهایی که از سوی این گروه در مطبوعات مطرح میشوند را موضوع اسلام و
مسلمانان بخود اختصاص میدهند بخصوص که نام گروه هم همین رو تداعی معانی میکنه. اما
بنظر من که چندان اطلاع درست و حسابی هم ندارم، نبایستی ولی خاستگاه این اعتراضات
را تنها وتنها در تمایلات ضد اسلامی ایشان جستجو کرد.
اسلامی که بیشتر بوسیله داعش و طالب و وهابی متحدین پنهانی گروهی از غربیها ساخته و تعریف شده است و مرتب هم در رادیو تلویزیونهای اینجا مانند لولو به مردم نشان داده میشوند. و واضح است که چنین چیز مشمئز کننده ای نمیتواند هم طرفدار عاقل و پاک داشته باشد ولی همیشه میتواند به بهترین نحو چه در خاورمیانه و چه در غرب بهانه، وسیله و مستمسک خوبی از سوی کسانیکه سوء نیت دارند، قرار گیرد. میگیره هم. چه در اونجا و چه در اینجا.
اسلامی که بیشتر بوسیله داعش و طالب و وهابی متحدین پنهانی گروهی از غربیها ساخته و تعریف شده است و مرتب هم در رادیو تلویزیونهای اینجا مانند لولو به مردم نشان داده میشوند. و واضح است که چنین چیز مشمئز کننده ای نمیتواند هم طرفدار عاقل و پاک داشته باشد ولی همیشه میتواند به بهترین نحو چه در خاورمیانه و چه در غرب بهانه، وسیله و مستمسک خوبی از سوی کسانیکه سوء نیت دارند، قرار گیرد. میگیره هم. چه در اونجا و چه در اینجا.
تک و توک پرچمهایی با شعارهایی نظیر جنگ
اوکرائین را به پایان برسانید و برای منافع دیگران خود را با روسیه درگیر نکنید را
که تظاهر کنندگان در دست میگیرند را هم کمتر در مطبوعات اینجا میبینید. تنها اگر
گاهی دقت بخرج بدید و در اخبار تلویزیون اینجا کوتاه پرچمهایشان را میبینید و شاید
به این یا آن شعارشان هم برخوردی گذرا
نمایید.
اینجاست که مشخص میشود که راه توده ها و حکومتها حتی در کشورهای غربی هم
مدتهاست که دارند از یکدیگر مجزا و تفکیک میگردند. هر کدامشان لابی های خودشان را دارند. در تمام این مدت هم عده ای به سودجویی
های بی محابای خود میپرداختند و دولت آلمان هم نگاه میکرد و کسی هم متوجه نتایج کار اینها نمیشد. و حالا هم این شوربای نتایح کار ایشان پخته شده، آنرا باید
همگی سربکشند. همونطور که میبینید تمام این چیزها یکجوری و به یک نحوی با هم در ارتباطات مستقیم و غیرمستقیم و تنگ و گشاد میباشند. اینهم آسمان به ریسمان دوختن بنده. خودم هم میدونم که برای خواننده به همون اندازه اوتوپی هست که گفته های آنموقع مادر بزرگ خدابیامرزم (خدا رفتگان همه را بیامرزد) برای من داشت.
آها تا یادم نرفته اینرا هم بنویسم
و تمامش کنم.
یکوقتی و یک موقعی اگر حالش بود to be
continued .
نمیشه آدم زیر قولش بزنه. مثل سیاستمدارهای بعضی از کشورها که نیستیم ما.
