سال آشتی ملی و سبز کردن کویر ایران

آقا ما ضمنِ اینکه میخواهیم از این اندیشه والا پشتیبانی کنیم طبقِ عادتِ خودمان، میخواهیم یک چیز هم به آن‌ اضافه کنیم تا حسابی‌ تکمیل بشه و دیگه مو لایِ درزش نره.

ما میگیم بنویسید سالِ آشتیِ ملی‌ نه تنها با انسانهایِ دیگر بلکه آشتی ملی با عقل هم.

علتِ حرفمون هم اینبود که طبقِ معمولِ همیشگیمان باز هم یک عده بلند شدن و میگن خلیجِ فارس و دریایِ مازندران را باید به وسیله کشیدن آبراه به هم بچسبانیم تا هوایِ ایران خوب بشه.

آخه بابات خوب، ننه ‌ات خوب هوایِ ایران با اینکار خوب که نمیشه هیچ، وضعمان خرابتر اندر خرابتر هم میشه.

اگر میخواهید وضع هوایِ ایران خوب بشه، لازم نیست زحمت بکشید و آبِ دریایِ مازندران و خلیج پارس و دریای عمان را به وسطِ کویر ببرید، همون درخت‌هایِ جنگل‌هایِ گیلان و مازندران را که نزنید تا زمینش را برایِ ویلا سازی استفاده کنید، همین خودش یک عالم هست. همینکه کرانه های خشک دریاهای جنوب را سبز کنید، خیلی هم ازتان ممنون میشیم. همینکه جنگلهای حرا را بیشتر از این نابود نکنید، بهتان مدال طلا که سهله مدال الماس میدیم. همینکه مصرف بطریهای پلاستیکی را محدود و کنترل کنید و برای مردم فرهنگ استفاده بهینه را بیاورید، تا ابد نامتان را به نیکی میبریم. اینها خرجهای آنچنانی که ندارند هیچ، نتایج آنچنانی و بسیار طولانی هم دارند.

بی‌خود هم ملت را سرِ کار نگذارید. برنامهِ شبیهِ دریاچه‌هایِ ارومیه، پریشان و بختگان و غیره را هم دوباره راه نیاندازید.

نهادی، گروهی، داری، دسته ای هم پول لازم داره و شما هم ملزوماتی، پول را همینجوری دستی بهش بدید بدون اینکه این طبیعت افسرده و خسته مملکت را بیشتر از اینها بخراشید و نابود کنید.

به خاطرِ همینهم میگم با حرفتان کاملاً موافقم، سالِ آشتی ملی‌ ولی‌ نه‌ تنها آشتی ملی انسانها‌ با انسانها بلکه با عقل و اندیشه هم.

برایِ اینکه خوب محکم بشه، عجالتا با نادانی‌ و پول پرستی‌ به نامِ ایجادِ شغل هم برایِ یک مدتِ هرچه طولانیتر، بهتره که قهر بکنیم.

قهر قهر، تا روزِ قیامت هم قهر.